Vrijdag 11 juni.

De titel van dit verhaal: Raar gevoel, toch wel een beetje.

Het dringt langzaam tot ons door dat we het echt gaan doen, wonen op dit eiland. Spijt van? Absoluut niet! Je rijdt nu toch anders rond hier, dit gaat je woonplaats worden etc. Dingen ontdekken, zaken uitzoeken. Hoe moet dit, hoe moet dat, ach, het houdt de geest bezig.
En natuurlijk, hier is het ook niet allemaal koek en ei. Er is veel armoede onder de lokale bevolking; de vele zwerfhonden, de infrastructuur is ook niet overal op zijn allerbest, maar daar moet je doorheen kijken. We gaan zeker kijken of we iets kunnen betekenen voor de lokale bevolking, er zijn genoeg projecten gaan. en verder: het klimaat en ons mooie huis maken een hoop goed.

In elk geval is de rust er; we hebben een huis gevonden! We kunnen iets afschalen. Niet dat er echte druk was, maar ja om nou nog een keer op een neer te vliegen was ook niet echt een optie. En gelukkig waren we het met elkaar eens dat het een prachtige plek is. Rustig gelegen in Grote Berg en toch ook zo in Willemstad. De andere kant op, naar Westpunt, is behoorlijk verder. Zo’n 25 kilometer, maar dan hebben we nog wat te ontdekken. Het nationale park schijnt erg mooi te zijn, straks tijd genoeg voor.

Deze vrijdag heerlijk genoten op het strand vanDaaibooi. Dat is vlak bij ons verblijf, maar straks vanaf thuis is het ook goed te doen, ik schat een kwartiertje en dan zit je op een rustig (bijna)bountystrand.

Omdat we nog wel een klein beetje hypotheek nodig hebben heb ik ‘s morgens een mail gestuurd aan een goed bekendstaand financieel adviseur (tip van de makelaar) maar ‘s middags was er nog geen reactie. Maar eens gebeld; bleek er een mailadres op de website te staan wat ze niet zo vaak gebruiken! Vond ik niet erg slim, volgens mij loop je zo klanten mis, dame! Maar niets van gezegd want we hebben haar nog nodig?Voor maandag afspraak gemaakt om te overleggen.
Al de tweede afspraak voor de maandag. De eerste is bij de veterinaire dienst. Want we nemen, natuurlijk, weer eens een hondje mee naar Nederland. Niet voor ons zelf hoor! Bumper is geadopteerd en wij zijn de reisbegeleiders. Dat hebben we voorPodencoworldook regelmatig gedaan. En zo wordt er weer een zwerver gered, ja toch?

Voor vandaag, zaterdag, staat er een bezoek aan Willemstad op de planning. Beetje de toerist uithangen, wat sightseeing doen en wat inkopen doen. Dus een relaxte dag.

Bonwikènt!

En ja, er zitten af en toe rare afbrekingen in mijn verhalen of rare spaties. Geen idee waardoor dat komt, ze blijven terugkomen. Sorry!

Het is een feit mensen.

We hebben een bod uitgebracht op een huis hier op Curaçao en dat is geaccepteerd! Met andere woorden, binnen een paar maanden gaan we Nederland verlaten!

Vanmorgen kwam een appje dat ons eerste bod iets te laag was, dus er kwam eentegenbod. En na wat onderling overleg kwamen we tot de conclusie dat dat best een mooi bedrag was voor het huis. Ik had de makelaar even later toch aan de telefoon, dus gelijk maar ingestemd. En hoppa, de zaak is rond. Gelijk maar afspraak gemaakt om even wat zaken door te spreken.

Dehostshier bij deAirbnbvonden het ook leuk en we hebben samen gejuicht.

BN-er gespot!

Daarna moesten we nog even een boodschap doen, dus op naar de Centrum Supermarkt opPiscadera. Lekker dichtbij en het bleek een behoorlijk grote supermarkt met een ruim assortiment. Dus dat gaat de vaste winkel worden waarschijnlijk.
Ook gaan we uiteraard de marktjes en fruitkramen bezoeken, het leven is hier redelijk duur en zo steunen we de lokale mensen ook nog.

Ik liep in de supermarkt even terug om nog wat te drinken te pakken en zie een bekend figuur lopen, Barry Hay van de Golden Earring! Dus maar even aangesproken en na het even omlaag doen van mijn mondkapje (moet nog steeds) was daar weer de blik van herkenning. Was erg leuk. Hij weet uiteraard dat we met een fotoboek over de band bezig zijn en we hebben even leuk gekletst. Hij vroeg of we kwamen wonen op Curaçao, en daar kon ik bevestigend op antwoorden. Ja, net een huis gekocht op Grote Berg. “Dat doe je goed” zei hij met een aanvullende schouderklop. Met een“wehouden contact” afscheid genomen. Was een leuke bijkomstigheid van ons supermarktbezoek.

Bij terugkomst in ons huisje ‘s middags even watgechilled. En rond vieren zijn we naar “ons huis” gereden om wat zaken te bespreken met de eigenaresse en de makelaar.
Ze zei bij onze binnenkomst dat ze al bij de eerste bezichtiging het gevoel had gehad dat wij de kopers van het huis zouden worden. En ze heeft gelijk gekregen.

Na even te hebben zitten praten over hoe bepaalde zaken geregeld moeten worden hebben we nog een ronde door het huis gemaakt om even te kijken naar wat kleine gebreken. Allemaal niet zo schokkend en dan heb ik ook nog wat te doen, hè.

Het is een heerlijke plek met meer dan genoeg ruimte in huis en ook de tuin is ruim en geheel omheind. Dus de honden kunnen lekker rondlopen zonder dat ze weg kunnen.
En de tuin op zich is ook prima, veel groen en een gigantische cactus aan de voorkant en een palmboom. Dus we zullen weten dat we in de tropen gaan wonen.

Na het gesprek zijn we heerlijk wezen eten bij restaurant Bali, wat aan de ingang van onze wijk staat. Smaakte prima; daar ga ik wel vaste klant worden. Debbie is niet zo’n fan van Thais en ander oosters eten. Maar ze hebben ook steaks, dus dat komt wel goed. En anders eet ze maar een boterham?

Tot zover weer onze avonturen, virtuele mede-reisvrienden.

Het was een mooie dag!

Tot later maar weer; Roel & Debbie

Woensdag 9 juni alweer.

We waren bij de maandag, dat was een beetje een baaldag als ik me goed herinner. Dingen gingen niet zoals gepland geloof. Maar wat er fout ging weet ik niet meer. Maarboeien.

Dinsdag was het dus voor het eerst huizenkijkdag, of te wel bezichtigen. Eerste huis wat we hebben bekeken zag er geweldig uit. Best wel een beetje groot, maar dat biedt ook veel mogelijkheden. Er zit een apart gastenverblijf bij, dus de boekingen mogen binnenkomen.
Grapje hoor, eerst maar eens zien of het wat wordt.

Maar al met al laat dit huis een goede indruk bij ons achter (Debbie is stiekem al een beetje verliefd op dat huis).
Tweede huis wat we gingen bekijken was een beetje een domper. Tuin was helemaal nietsaan gedaan, grote onkruidzooi. Binnen was het ook niet echt super. Toen vroeg ik of ik de stoppenkast even mocht zien, nou die zat aan de achterkant achter een vermolmde deur. En er stak het een en ander aan draden uit...dus laat maar!

Vandaag, woensdag die makelaar vriendelijk bedankt voor de genomen moeite maar nee. Gaat ‘m niet worden dus. Ze ging nog wat andere objecten voor ons zoeken.

Verder zijn we vandaag even naar Willemstad geweest, naar een winkelcentrumpje. Was tip van onze host. En inderdaad leukemall. Lekker bakkie gedaan en wat inkopen. Daarna nog even door de wijk gereden waar we nog een ander huis, aan de buitenkant, hebben bekeken. Maar het eerste huis heeft nog steeds onzevoorkeur.

En toen nog even lekker naarDaaiBooibeachgeweest, een heerlijk strandje hier vlakbij. Even lekker de toerist uitgehangen. We zeiden al tegen elkaar: vervelend dat we dit straks misschien gewoon om de hoek hebben. Dat was wel even genieten.

En terug bij ons huisje hebben we de knoop doorgehakt en een bod uitgebracht op het eerste huis!! Ja ja, we hebben wel vaker impulsieve dingen gedaan en die zijn altijd goed uitgevallen, dus ….spannend! De makelaar zal de verkoper informeren en dan horen we het wel.

Makelaar van een ander huis dat we zouden bezichtigen belde tussendoor ook nog. Maar doorgegeven dat het misschien al niet meer nodig zou zijn.

En nu dus maar afwachten. Jullie horen van ons wat het gaat worden.

Op weg naar de pizza-hut dus. Maar eerst nog even kijken bij twee huizen die we wel kunnen vinden. Zien er beide veelbelovend uit op de foto’s. Aan de buitenkant ook leuk, liggen vlakbij elkaar in Grote berg, klein dorpje op een redelijke afstand van de drukte en toch dichtbij.
We staan dus bij een van de huizen te gluren stopt er een auto achter ons die het erf op wil rijden, de eigenaar! We stonden nog even te kijken en ja hoor, hij kwam vragen wat we aan het doen waren, want in de buurt houden we alles in de gaten, zei hij. Ik gaf aan dat dat prima is, dat we dat graag horen. En dat we belangstelling hadden voor zijn huis en dat we een bezichtiging hebben aangevraagd. “Voor morgen?” vroeg hij. Want dat had hij al een bezichtiging. Nee, net ingediend, Dus even afwachten, vertelde ik hem.

Dus wie weet. Voor degenen die weten dat we ook al een ander huis op het oog hadden (met het groene dak). Daar kreeg ik net bericht van dat dat verkocht is, was wel een hele mooie. Ach, wat we nu op het oog hebben is ook leuk.

Maar we waren dus op weg om wat te gaan eten.
Was niet zo ver rijden gelukkig. Binnen gekomen werden we verwelkomd door de snelst sprekende dame die we ooit hebben gezien. Flashback naar Little Britain (VickyPollard), zoek maar op en je weet wat ik bedoel. Maar wel heel lief en behulpzaam, deze serveerster. Eten kwam snel op tafel en was uiteraard weer te veel, maar wel lekker, dus hup in dedoggybagmee naar huis.

Onzehostszijn een beetje natuurfreaks, dus we bekenden, bij terugkomst, dat we gezondigd hadden. Dat gaf niet, moet kunnen. Wel veel van haar geleerd, ze heeft een groot boek over geneeskunde. En alle ziektes en wat eraan te doen qua voeding geeft toch wel te denken. Ze gaat ons koppelen met iemand die er heel veel van weet, dus wie weet zie je ons straks op geitenwollen sokken lopen (lekker bij plus 30 graden). Ook qua roken vanDebbie’shulpmiddeltje had ze een beter apparaat, eenvaporizer. Nooit van de mogelijkheid gehoord, maar Debbie heeft er goed van geslapen. Dus daar moeten we nog eens achter aan.

BontardivanKursao.

We zijn er! Beetje vroeger dan verwacht. Maar wel blij dat we er zijn. Het was weer een vlucht "out ofhell"met gillende en/of jankende kinderen. Erg fijn #not! Maar met snelheid door de douane, kom hier maar langs zei de douanier, terwijl al het volk door de controle moest, en wegwezen.Met een rolstoel “hepieder nadeel zijn voordeel” om met een bekende voetballer te spreken.

Omdat onzepickuper nog niet was hebben we maar een beetje rond gekeken op het vliegveld en alvast maar een beetje genieten van de temperatuur. Appje verstuurd dat we er al zijn. En gelukkig komt Chris ons snel ophalen, al met de ons toebedeelde auto voor de komende tijd. Chris is de partner van Sonia, woont al 8 jaar op het eiland, heeft thuis in Duitsland nog een hotel waar zijn moeder de scepter zwaait en hij op afstand deitonder zijn hoede neemt. Bijdehand gastje!
Sonia is ook een lieverd, zij is onze host bij deAirBnB. Leuk huisje hebben we tot onze beschikking. Simpel, maar voorzien van alles wat een mens nodig heeft, bed, douche, toilet en buitenkeuken.

Het enige nadeel is de doorgaande weg. Het is alsof de auto’s door je huisje heen rijden. Ze hadden zelf ook al het idee om het huisje naar de achterzijde te plaatsen. Wij zeggen: doen!
Na veel kletsen met deze heel vriendelijke mensen moest er maar eens gegeten worden. En wat doe je dan als Nederlander in den vreemde?
Je haalt gewoon friet met mayo bij Groote Berg patat?
De goede man heeft werkelijke alles wat de frietboer in Nederland ook heeft, tot en metmexicano’sen kipcorns. Lekkere vette bek dus ? Moet kunnen.

Toen maar eens slapen en uiteraard vroeg wakker, geen jetlag, maar wel even wennen aan het tijdsverschil van zes uur. Dus vrijdag waren we al vroeg wakker. Na enige tijd kwam Sonia bij ons zitten kletsen over van alles en nog wat en zo waren eralweertwee uur voorbij. We werden geïnformeerd waar we boodschapjes konden doen etc.
Dus maar eens op pad met onze Toyota, flinke bak, maar rijdt prima. En je hebt het wel nodig hier, de wegen zijn niet echt van goede kwaliteit. Dus een beetje opletten.

Alle locaties die Sonia had verteld konden we, ondanks de TomTom, niet gelijk vinden. Uiteindelijk vonden we eenCarefouren konden we wat boodschappen doen. Op de terugweg zijn we nog even bij Groote Berg, een dorpje, afgeslagen om naar een huis te kijken wat we op internet hadden gezien, konden we natuurlijk niet vinden. Dus maar terug naar ons huisje, Rest van de middag beetje chillen en lekker gebruik gemaakt van het zwembad. ‘s Avonds iets beter op de kaart gekeken en nogmaals naar het huis gereden op Groote Berg. Onmiddellijk gevonden! Konden natuurlijk niet binnenkijken, maar van buiten ziet het er prima uit, volgende week maar eens bezichtiging aanvragen.

Daarna hebben we heerlijk gegeten bij “De Buurvrouw”. Een restaurant aan de weg vlak bij ons. Was heerlijk, Debbie heeft zich helemaal vol gegeten (doet ze anders nooit) dus dat zegt wel wat ? En zo was de vrijdagookal weer voorbij.

Nu, zaterdag, gaan we wat huizen bekijken die een makelaar ons getipt heeft. En volgende week dan eensbinnenkijken. Nu dus alleen locaties checken.

Latersss