Curacao

Goedendag virtuele medereizigers.

Eindelijk weer eens een reisverhaal van ons.

Eigenlijk is dat al het tweede verhaal vandaag, want er ging wat mis toen Debbie mijn zorgvuldig geschreven verhaal wilde lezen. Iets met tekst sorteren, screensaver en een spatiebalk. En verhaal nog niet opgeslagen. Floep, tekst weg. En niet meer terug te halen. Was mijn fout overigens.
Ja ja ik weet het, en dat voor een IT-er, maar ik ben met pensioen he!

Een update

Terug naar het vorige reisverhaal. Onze laatste reis in Australië werd abrupt afgebroken door een alarmerend app-je dat Debbie’s zus, Ank, ernstig ziek was geworden.

Debbie was al vanaf 7 december 2019 in Australië bij onze lieve vriendin Sylvia (haar kenden we nog uit ons roemruchte Golden Earring verleden) om te overwinteren.

Ik zou eind januari afreizen om ook nog drie weken door te brengen Down Under. Ik was amper binnen of we moesten al weer terug, op en neer binnen een week dus. De harde realiteit van het leven helaas. Maar gelukkig hebben we nog wel afscheid kunnen nemen van Ank, ze overleed op 20 februari.

En toen kwam corona!

Wederom een domper. Alleen werken of thuis, met de nodige zoomvergaderingen. We kennen het allemaal.

Dus eventuele reisplannen konden weer in de kast.
Wel waren we in 2019 al in Portugal wezen kijken of dat we daar misschien wilden gaan wonen na mijn pensionering. Maar dat bleek toch niet zo te zijn, kwamen we achter. En ook Spanje en Frankrijk vielen achtereenvolgens af. Bonaire waren we ook al eens wezen kijken, maar dat werd ons afgeraden vanwege de niet zo up-to-date gezondheidszorg op het eiland. Maar het idee de rest van ons leven door te brengen op een tropisch eiland bleef sluimeren. En na wat verkenningen on-line voor wat Aruba en Curacao te bieden hadden, kwam het tweede genoemde eiland als beste uit de bus. Makkelijker binnen te komen dan Aruba, goede zorg en uiteraard een warm klimaat.

Er werd informatie ingewonnen, heerlijk! websites in het Nederlands, en er werden weer plannen gemaakt. In januari zouden we dan gaan om de boel eens te verkennen en om wat huizen te bekijken. Maar ja, corona gooide weer roet in het eten en de reis werd uitgesteld naar april. Maar ook toen, met de behoorlijk dure PCR-testen net achter de rug, werd de reis wederom geannuleerd.

Ons huis was inmiddels al verkocht en per 1 oktober moeten we er uit!

Dus er begon wel een soortement van druk te komen. Maar gelukkig zitten we nu in het vliegtuig op weg naar Curacao. En kunnen we op huizenjacht. Voor al het regelwerk en wat er verder bij een emigratie komt kijken hebbende een bureau in de hand genomen. Zodat er geen zaken vergeten kunnen worden bij dat proces.

Als we 18 juni terug zijn in Nederland hebben we nog drie en een halve maand om de boel te regelen. Inpakken en wegwezen. We zijn de kou in Nederland zat!

Oh! Ben het niet vergeten hoor, mannen. Begin september moeten we nog even naar Frankrijk voor een bruiloft. Onze vrienden, die we vorig hebben geholpen hun te starten B&B een beetje op orde te brengen, gaan dan trouwen. Dus dat komt ook nog even tussen door.

Afijn, het verdere verloop van de reis kunnen jullie in de komende weken lezen in mijn blog.

Nu is het nog 2863 km vliegen, zo’n kleine drie en een half uur.

Stay tuned!

Roel & Debbie