Een update uit de tropen.

Er zijn al weer heel wat weken verstreken sinds het laatste verhaal. We hebben kennis gemaakt met de bureaucratie op het eiland! Nee hoor, dat valt reuze mee. Onze eerste gang was naar de Kranshi (het gemeentehuis) om ons in te laten schrijven. Maar dat ging ‘m dus niet worden! We konden het niet helemaal volgen wat de mevrouw zei, maar het kwam er dus op neer dat het huisnummer niet bekend was. We kregen een formulier mee, wat we in eerste instantie niet begrepen. Ok, we lieten het maar even waaien en deden een paar dagen later een tweede poging. Maar, jawel, wederom geen inschrijving mogelijk, want geen huisnummer! Let op! Het huis staat hier al 26 jaar! Maar deze mevrouw legde in elk geval duidelijk uit wat we moesten doen. Met het formulier moesten we naar een ander kantoor, Ruimtelijke Ordening en Planning. Daar was men in elk gevel bekend met het formulier. En met een week konden we terugkomen voor het huisnummer. En dat klopte precies, tegen betaling van 10 gulden werd ons een officieel schrijven overhandigd waarmee we ons konden melden bij wederom de Kranshi. En natuurlijk werd het huisnummer niet weer 26, want dat is het nummer van het kavel, maar 12! U kunt dus onze naw-gegevens weer aanpassen. Dus ons weer gemeld bij de Kranshi en zie daar de mevrouw begon te typen en te stempelen! Daar zijn we ondertussen achter dat als dat gebeurt dat een goed teken is. En jawel hoor, we zijn ingeschreven in de burgerlijke stand!

Het leven bevalt hier verder prima, al zitten we dan nog even in het appartement. Maar dat wat van te voren bekend. En op zich is dat best te doen. Zo leren we ook eventuele tekortkomingen kennen, mochten we het nog gaan verhuren. Eten koken lukt ook, meestal simpele dingen. En als we geen zin hebben gaan we gewoon lekker uit eten of halen iets bij een restaurant wat hier op twee minuten vandaan zit. Over het algemeen leven we buiten, want binnen in het appartement is het wel behoorlijk warm altijd.

En dan was er nog het feit van je identiteitsbewijs (de sedula) en de zorgverzekering. Voor de inschrijving van de zorgverzekering heb je dus een sedula nodig. Maar die sedula hebben we nog niet; afspraak gemaakt bij wederom een andere overheidsinstantie op weer een andere lokatie. We kunnen terecht op 8 december! Maar daar schoten we voor de aanvraag van de zorgverzekering niets mee op. We dachten we doen gewoon of we gek zijn en gaan naar dat kantoor van de SVB, de zorgverzekeraar, en uitleggen dat we graag verzekerd willen worden. Maar dat ging niet zonder slag of stoot (uiteraard niet). Probleem was bekend, we konden wel ingeschreven worden maar niet zonder een inschrijvingsbewijs met een bepaald nummer er op. Het inschrijvingsbewijs wat wij al hadden was niet het juiste. We moesten weer naar de Kranshi (hallo daar zijn we weer) voor het juiste formulier. Aan de balie bleek het een bekend verhaal en na enige tijd wachten en drie minuten aan het loket (er werden weer stempels gezet en ambtelijke zegels geplakt) beschikten we over het juiste formulier. Tien gulden betalen en weer terug naar de SVB! En na wederom enig wachten waren we aan de beurt, na uitgelegd te hebben dat we nog geen sedula hadden maar wel graag verzekerd wilden zijn, ging de meneer aan de slag. En na enige tijd werden er weer stempels gezet! Het ging weer de goede kant op! Een foto werd gemaakt en we kregen pasjes overhandigd. “Jullie zijn verzekerd”, zei de meneer. Hij kon ons niet blijer maken! En we zijn er nu inmiddels wel achter dat als je gewoon netjes vraagt en luistert en doet wat je moet doen, dat het hier gewoon allemaal lukt.

Morgen, 18 oktober, is wel de allerbelangrijkste dag tot nu toe. Want dan passeert de levering van ons huis. Dan is het echt van ons (ok, en een klein beetje van de bank). Dus dan kunnen we aan de slag met het een en ander te schilderen etc. We kijken wel wat er op ons afkomt. En om het te vieren gaan we 's avonds lekker met Petra uit eten bij een, naar het schijnt, heel goed restaurant.

Tot zover weer! Bon wisent.