Maandag 28 november

Vandaag zijn we nog maar eens naar een dierenpark getogen; Gorges park. We moesten op tijd zijn want om half twaalf was het knuffeltijd met de koala’s. Dus op tijd vertrekken! De rit voerde ons weer de bergen in. In een mum van tijd zaten we weer op zo’n vierhonderd meter hoogte, dus mijn stuurmanskunst werd weer flink op de proef gesteld. Maar naar vier weken heb ik toch wel redelijk door hoe het beest stuurt. We dachten dat het op een maandag niet zo druk zou zijn. #not!!! Hele schoolklas aanwezig! Maar we hadden er geen last van hoor, netjes opgevoede groep tweeers, dus dat viel mee. De dame aan de kassa gaf aan dat het terrein niet echt geschikt was voor rolstoelen en daarom mocht Debbie gratis mee. Het was inderdaad een terrein vol met heuvels en dalen. Op sommige stukken moest Debbie toch maar even lopen, was niet te doen met de rolstoel. Park was kleinschalig, maar wel veel leuke beestjes (al moeten ze eigenlijk in vrijheid zijn, vinden wij). Hoogtepunt was natuurlijk het even mogen vasthouden van een koala! Het beestje was erg rustig, negen jaar oud en een kilo of zes. We mochten als eerste (ieder nadeel hep ze voordeel) en we konden ruim de tijd nemen om elkaar op de foto te zetten. Zal ze uploaden naar het fotoalbum. Al zijn de FB-profielfoto’s al wel gezien, denk ik.

Toen we alles wel zo’n beetje gezien hadden vertrokken we weer de heuvels in, maar nu in de afdaling. Op een gegeven moment nog mooi uitzicht op de stad, al moest ik uiteraard wel goed op de weg letten. Toen we bijna in Adelaide waren bleek een chauffeur in de andere richting niet zo goed opgelet te hebben. Elektriciteitskabel lag over onze weghelft verspreid, was vlak voordat wij passeerden door een te hoge truck meegenomen, mast scheef, kabels op straat en gelijk file natuurlijk. En wij stonden vooraan op de linker helft. Voor ons op de rechterhelft nog wat auto’s. Mensen maar even gezegd dat ze terug moesten gaan, dat er spanning op de kabels stond. De brandweer was er al snel en die zeiden tegen mij dat het kabels met een hoog voltage waren en dat het wel even zou gaan duren. Of ik achteruit kon? Tuurlijk, alleen stond er een bus achter me. Maar even sturen naar de andere weghelft en dan honderd meter achteruit; geen probleem!! De veroorzaker was natuurlijk doorgereden, zal een duur grapje worden voor ‘m, als ze ‘m nog te pakken krijgen. Met een kleine omweg bereikten wij uiteindelijk ons hotel. Alwaar Debbie zei: “Misschien handig om de camper schoon te maken en vast in te leveren”. Dat vonden we een goed plan. Zo gezegd, zo gedaan. De meeste spullen waren er toch al uit. Bleek een klein half uurtje rijden te zijn naar Apollo. Daar deed men ook heel relaxed v.w.b. het inleveren. De mankementen aangegeven en gelijk reparatienota ontvangen, zodat ik de schade, van het zonnescherm, bij de verzekering kan claimen. Met de taxi terug naar het hotel en daarna met de tram weer door naar de City. Want er moest nog wel gegeten worden. Ja, buuf Nicole, wederom :-). De dames gingen aan het fastfood van restaurant de Gouden Boogjes en ik nam iets van de Aziaat. Mijn bord vol kostte acht dollar, en smaakte honderd keer beter dan de hele maaltijd van gisteravond hier in het hotel! Daarna nog even chocolaatjes ingeslagen bij Haigs, lokale chocolaterie. Mjam mjam. En zo was onze een na laatste dag ook al weer gevuld. Morgen nog een dagje shoppen en relaxen hier in Adelaide en dan woensdag weer op weg naar huis.

Good night (good day voor jullie, tegenvoeters)!