Cape Bridgewater

Maandag 21 november 2016

Vandaag zijn we op weg gegaan naar Cape Bridgewater, een plek waar een hele kolonie zeeleeuwen woont. We hadden ons voornemen vertelt aan een nederlands stel, dat we gisteren in de kampkeuken hadden leren kennen. Zij kenden het niet en gingen er misschien ook nog wel kijken. Was een klein uurtje rijden. Toen we aankwamen hadden we gelijk weer een prachtig uitzicht over de oceaan en een gigantisch strand. Deze keer was het wel eens druk op het strand, veel surfers, er kwamen dan ook flinke golven vanaf de oceaan. De ingang naar de kaap hadden we snel gevonden. Enig onderzoek wees uit dat het ‘m niet ging worden voor Debbie. Ze zei: “ Gaan jullie maar, nu we er toch zijn. Anders heb je het hele stuk voor niets gereden.” Dat was dan wel weer zo. Ze zou dan wel een stukje naar beneden lopen om op het strand te gaan zitten en een bakkie te doen. Dat was dus afgesproken, Sammy en ik gingen op pad. Was een redelijk begaanbaar pad met flinke hellingen en afdalingen en mooie uitzichten. Na een klein uur waren we op de kaap. En ons loopwerk werd beloond met een goed uitzicht op een aantal zeehonden. Daar waren we voor gekomen! Er waren verschillende plateaus gemaakt waar je ze goed kon zien. Op een gegeven moment kwam het nederlands stel ons vergezellen. Ze vertelden dat ze Debbie even naar het strand hadden gebracht, want het was toch best wel een stukje lopen naar beneden. Dat was helemaal top natuurlijk. Als beloning mocht de meneer even mijn telelens gebruiken, de 300 mm. Hij had alleen maar een 135 mm bij zich. Dus hij was wel blij dat hij ook even wat closer kon fotograferen. No worries, dienst voor een dienst. Even later wezen ze ons ook nog op een aantal dolfijnen, die waren ook lekker aan het jagen. En ook een aantal stormvogels maakten daar gebruik van, die doken zo het het water in om de vissen te vangen die de dolfijnen niet opaten. Waanzinnig om te zien. En toen moesten we natuurlijk het hele stuk weer terug. En het was vandaag tegen de 30 graden, dus het laatste stuk was redelijk “sweaty”. Bovenop de kaap hadden we er niet zo’n last van, daar stond een behoorlijke wind. Maar uiteindelijk kwamen we weer terug op de parkeerplaats, waar Debbie alweer in de camper aanwezig was. Was ze het hele stuk weer zelf naar boven gelopen! Bikkel!!
Nadat we allemaal uitgepuft waren hebben we op de App een camping uitgezocht. Ik vond er een in Nelson die wel wat leuk uit zag. Was een klein uurtje rijden. Was me de route wel weer. Nu door onafzienbare stukken productiebos, iets van vijftig kilometer, en uiteraard met de daarbij behorende vrachtwagens die al het hout vervoeren. Tegemoetkomend en achteropkomend natuurlijk. Af en toe kon ik uitwijken en dan kon zo’n bakbeest ons inhalen, want wij doen het rustig aan met 80 km/u en die jongens rijden makkelijk tegen de 100 km/u. Laat maar gaan.
De camping in Nelson bleek het klein en netjes te zijn met een vriendelijke eigenaar. Mocht zelf mijn plekje zoeken en hij liep even mee om alles te laten zien, van kampkeuken tot de douches. En gelijk was er al weer contact met vriendelijke Aussies, die zijn ook altijd in voor een praatje. Een dame heeft nog even alle shag van Debbie tot peuken gerold, want dat kan Debbie niet zo goed. Ja, ondanks dat sigaretten hier bijna onder de toonbank, voor topprijzen, worden verkocht, rookt ze nog steeds…
En toen was het alweer tijd om te koken, vandaag was het weer eens pasta. Smaakte prima, al zeg ik het zelf. Ben door naar de volgende ronde al was het met de hakken over de sloot omdat de pasta al dente bleek te zijn :-).
Camping ligt aan een rivier en wij hebben daar uitzicht op, prachtig dus. Was net nog een hele mooie avondlucht ook. En vanmiddag waren er pelikanen op de rivier aan het vissen, iets wat wij natuurlijk ook niet dagelijks zien. Al met al weer een mooie dag met goed weer. Al regent het nu, lokale tijd 21:12 uur (mooi he, Henk?), pijpestelen. We call it a day!