Great Ocean Road (GOR)
Zaterdag 19 november 2016

Natuurlijk was ik alweer op tijd wakker deze morgen. Nog even gesluimerd en toen alvast op weg naar het strand om de kliffen van Anglesea bij het goede zonlicht te fotograferen. Was heerlijk rustig op het strand (buiten Bondi-beach nog nooit een druk strand gezien in Australië), dus was lekker wakker worden. Kliffen lagen er mooi bij in schitterende kleuren. Ook was er veel zeewier op rotsen, die bij hoog water onder komen te staan. Dus mooie plek om foto’s te maken. Toen ik op de weg terug was naar de camper kwam ik Sammy tegen, die was ook wakker geworden en moest ook nog even op het strand kijken. Dus samen nog een keer het rondje gedaan. Terug bij de camper aangekomen bleek Deb ook al wakker dus konden we beginnen met voorbereidingen voor de volgende etappe. Het gereed maken van de camper is inmiddels routine geworden. In het begin was het een enorme herrie in die bak, van alles wat los rammelde en kraakte en weet ik niet wat. Inmiddels hebben we ‘m redelijk stil gekregen, niet fluisterstil, maar aanvaardbaar. Mits het wegdek het toelaat, want dat is ook niet altijd het geval, daarover zo meer. In de camper zijn de roosters uit de oven verwijderd, de plaat van de magnetron, er ligt dempend materiaal tussen de kopjes, glazen, borden en kommetjes. De glazen plaat van de kookplaat wordt voor vertrek met ductape vastgezet. En het bestek wordt ook nog een bij elkaar gehouden met elastiek. Ja, wij gaan niet over een nacht ijs.
Goed! Klaar voor vertrek. Op weg naar de GOR. Begon gelijk al met een steile klim het dorp uit. En dan ligt die weg voor je. Nou, GREAT is het wel. Prachtige uitzichten over de oceaan, flinke hellingen en afdaling waar mijn stuurmanskunst flink op de proef werd gesteld. Maar genieten was het wel, er zijn al genoeg foto’s op Facebook geplaatst om jullie mee te laten genieten. Voor de niet-fb-ers zal ik zo eens wat in het blog plaatsen, gaat alleen niet zo snel daar op. Halverwege waren we even gestopt voor wat lunch, en natuurlijk was alles weer overstroomd door onze aziatische medemensen. Afijn, laat maar gaan, het is onvermijdelijk. We hebben ook nog een stop gemaakt bij Cape Otway, een nationaal park met op de uiterste punt een mooie vuurtoren uit 1848. Ik had gevraagd aan de ranger of het met de rolstoel te doen was, zegt hij: je mag wel door het hek rijden naar voren, hoeft ze niet zo ver te lopen. En we hoefden ook maar voor twee te betalen, topgozer. Nou, was dus prima geregeld weer. De vuurtoren zag er prachtig uit en de dames begonnen gelijk aan de klim. Ik buiten even gewacht om een foto te maken dat ze er bovenop stonden en daarna ook naar boven. Prachtig uitzicht over de oceaan en de kust! Wederom genieten. De vuurtoren torent zo’n 90 meter boven het klif uit, dus je kunt je voorstellen wat een uitzicht. Het licht kwam, toen hij nog in gebruik was tot 32 kilometer ver! Dat vertelde de mevrouw die er bij stond. Omdat ze duidelijk in de gaten hadden dat wij interesse toonden vertelde ze honderduit. De techniek heeft veel overeenkomsten met fotografie; fresnellenzen en dioptrie etc (voor de kenners). Dus was een leuke en leerzame gelegenheid. Ze wist zelf nog iets over Europa te vertellen, kon er niet op komen welke eilandengroep nog een bemande vuurtoren had: de Azoren. Kon ik haar nog even helpen :-)

Toen was het weer een stuk terug rijden naar de hoofdweg. Onderweg nog gestopt om koala’s in het wild te zien en te fotograferen. Sammy ook weer blij.
Laatste stuk van de GOR bevatte wel een aantal hele slechte stukken! We werden nogal eens ingehaald door een paar Lamborghini’s en ander snel spul en op een kruising was het een en al grind. Leek ons niet echt goed voor al die dure auto’s. Bij ons spatte het al alle kanten op. En soms hing de camper angstig scheef, maar we hebben het weer gered tot de volgende camping. Toen ik daar een opmerking maakte over de weg zei de mevrouw dat dat kwam doordat er zoveel regen was gevallen de afgelopen tijd, dus veel verschuivingen. Nou dat hebben we gemerkt. Deze camping stond in Princetown, ik mocht zelf kiezen waar ik wilde gaan staan. Ik had al gezien dat er weer flinke hellingen waren, dus ik zei, laat ons maar boven staan. Nou, daar was een plekje, dus die was voor ons. Gegeten hebben we in de lokale pub aan de overzijde, Sammy pizza en wij kipschnitzel. Nou, dat waren flinke porties maar erg lekker. Toen ging het lampje snel weer uit, na weer een bewogen dag :-)

Vandaag, zondag 20 november, was het laatste stukje van de GOR aan de beurt. We zaten maar vijf minuten van de beroemde 12 Apostelen vandaan, dus was het een kort ritje. We wilden eerst de Gibsonsteps doen, dan kon je vanaf het strand de boel aanschouwen, maar die bleken afgesloten te zijn in verband met wat slechte stukken op de trappen. Dat gingen we dan ook maar niet doen. Dus iets verder gereden, naar het bezoekerscentrum. Daar kon je door een tunnel, onder de weg door, via een looppad naar een mooie uitkijkplek. Inderdaad op verschillende niveaus had je een prachtig uitzicht op de Apostelen, ze zeggen nog steeds de 12 Apostelen, maar wij hebben ze niet allemaal kunnen tellen hoor. Er zijn er al wel een paar ingestort door erosie, maar degenen die nog overeind staan bieden een spectaculair uitzicht. Terug bij de camper hebben we nog even lekker gebak zitten eten, gewoon omdat het kan! Toen was het weer rijden richting Warrnambool, de tomtom leidde ons via wat tussendoorwegen. En dan moet je ineens stoppen omdat er een kudde koeien moest oversteken, maakten we dat ook eens mee. We hadden al wel een paar keer borden gezien dat je het vee voorrang moest geven, maar mee gemaakt hadden we het nog niet. Tot op vandaag. In Warrnambool wat boodschappen gedaan om uiteindelijk in Port Fairy aan te komen op de camping voor vannacht. Hele mooie, rustige camping. Alle plekken zijn omgeven door hoge struiken, dus je hebt ook nog eens privacy op je eigen plekje. Sammy en ik zijn nog even richting de kust gewandeld, was best wel een stuk, maar we werden wel beloond met de hoogste golven die we ooit gezien hadden. Prachtig, wat een geweld. En het ging maar door. Toen was het alweer tijd om te gaan koken, uiteraard in de kampkeuken. Lukte allemaal weer prima en was lekker. Mooi stukje vlees op de bbq, en dat voor 10 AUD, da’s nog geen 7 euro! En gebakken aardappels. Wij kunnen er weer tegen. Eens zien wat de dag van morgen weer brengt. L8ter folks!!