Anglesea 18 november

Eerst even wat rechtzetten voor in het laatste verhaal: Sushi Sushi moet dus Sushi Hub zijn. Ik kreeg klachten van de eindredactie en we willen toekomstige reizigers natuurlijk niet op het verkeerde pad sturen. Goed, dat hebben we recht gezet.
Woensdag de 16de zijn we richting Phillip Island gereden, vanuit Melbourne. Was een flinke rit, maar goed te doen. Tegen de middag kwamen we aan op het eiland en de eerste stop was een chocoladefabriek. Was leuk opgezet, we konden een toer doen en er moesten opdrachten worden uitgevoerd om balletjes te verzamelen (die later voor echte chocoladeballen konden worden omgeruild). De dames hadden er achttien verzameld! Dat zat dus wel goed. Sammy heeft ook flink ingeslagen, dus ze zitten hier flink te hyperen van alle suikers :-) (valt wel mee hoor). Intussen had ik nog contact gehad met de camping om een plaats te boeken. Was maar goed ook want het bleek erg druk te zijn daar. Na Sjakie met zijn chocoladefabriek was het de beurt aan een koala-reservaat een stukje verder op. Prijs viel een keer mee: 12 dollar. Was mooi opgezet. Met verhoogde looppaden, die met de rolstoel ook goed te doen waren. De koala’s hadden er zin in vandaag, normaal zitten/liggen ze in een boom, en kijken ook nog eens de andere kant op, maar vandaag niet. Ze waren behoorlijk actief, druk aan het eten en om zich heen aan het kijken. Buitenkansje dus om ze te fotograferen (de facebookers hebben al de nodige foto’s kunnen zien). Op weg naar de uitgang zagen we ook nog een prachtige vogel in een boom zitten, was de lachende Kookabaroo (of zoiets). Bleef net lang genoeg zitten om er een foto van te trekken.
Daarna was het op naar de camping. Inchecken ging makkelijk, want ik had immers al geboekt. We hadden een mooi plekje vlakbij het strand, moest wel even al mijn stuurmanskunst gebruiken om ‘m achteruit er in te draaien. Maar op zich gaat dat steeds beter. Alleen even het elektrisch aangesloten, want ‘s avonds moesten we nog weer op pad.

We zijn namelijk bij de Pinguïn Parade gaan kijken. Al duizenden jaren komen op een bepaalde plek een paar duizend pinguïns aan land om naar hun nesten te gaan. Entree was fors, 25 dollar, maar toen ik later las dat alles ten goede komt aan bescherming van die beestjes was het goed. Het eten in het restaurant was erg slecht, dat dan weer wel. Daar kan wel wat verbeterd worden.
We hadden gelezen dat je het beste op tijd kon komen voor de beste plek. Dus wij waren er rond zevenen al (de beesten werden rond half negen verwacht). Een buggy bracht Debbie alvast naar het strand en Sammy en ik gingen lopen. Onderweg spotten we nog een aantal walibi’s en wat roofvogels. We werden bovenaan neergeplant op een stuk wat afgezet was en bestemd voor de rolstoelers. En daar stonden we dan; IN DE WIND!!. Het waaide erg hard en die wind komt rechtstreeks over de oceaan vanuit Antartica!! KKKKoooouuuddddd dat het was, ik zag in de de cabine van de organisatie 9 graden op de thermometer, dus met de windchill erbij was het bij ons tegen het vriespunt, zo leek het wel bijna. Debbie had dekens gekregen en die zat als een mummy ingepakt. Wel in modieus roze. Wachten duurt zo wel lang. Maar uiteindelijk zie je dan toch zwarte stipjes uit het water komen, was een bijzonder gezicht, zo zag je niets en ineens kwam er een golf aan en kwamen er een paar honderd aan land. En dan een stuk waggelen over het strand en dan naar boven waar wij zaten. En dan onder ons door, nou dat deden ze niet zomaar. Ze waren behoorlijk voorzichtig, gelukkig waren er al een hoop mensen weg op een gegeven moment en toen konden wij ze rustig langs zien komen. Deze beestjes zijn ongeveer 25 cm hoog, heel leuk om te zien. Op weg naar de uitgang liepen we langs een plek waar er nog eens honderden op weg waren naar hun jongen en nesten; de ouders vissen de hele dag op zee en brengen dat dan mee voor hun jongen. Op de parkeerplek hebben we nog even staan praten met een ranger, die ging altijd even kijken of er niet een paar te ver waren doorgelopen en dan onder een auto zouden kunnen komen. Wij vonden het die avond al erg druk maar hij zei dat het soms nog veel drukker is. Goede inkomsten dus voor de organisatie. Wel hebben we die avond weer wat meer hekel gekregen aan onze aziatische medemensen. Wat een stelletje onbeschoften; lekker je neus ophalen en van je aftuffen. Of toch achter een huisje gaan staan, terwijl het afgezet is en zo wat meer van dat soort dingen. En toch foto’s maken, terwijl er uitdrukkelijk gezegd was dat dat niet de bedoeling was, om de pinguïns niet af te schrikken, bah wat een volk. Toen weer op weg naar de camping, en naar bed om warm te worden. Wel een mooie dag met veel indrukken.

Donderdag, de 17de was eindelijk weer eens een warme dag, we zouden twee nachten op Phillip Island blijven, dus uitgeslapen. Lekker in de zon gezeten, strandwandeling en ook nog even boodschap wezen doen in het dorp. We hadden ook weer leuke buren, die Aussies zijn altijd in voor een praatje, en natuurlijk waren er ook weer hondjes om te knuffelen. We hadden wat vlees gehaald en dat ben ik lekker gaan grillen in de campkitchen zodat wij die baklucht niet in de camper zouden hebben. Was weer een lekkere relaxdag dus.

En vandaag, vrijdag 18 november, zijn we vanuit Phillip Island een stuk terug gereden richting Melbourne om uiteindelijk halverwege richting Sorento te gaan. Daar zijn we met de veerboot overgevaren naar Queenscliff. Het weer was redelijk tot aangenaam. We staan nu op een hele grote camping vlak aan een rivier, die op zijn beurt weer uitmondt in de oceaan. Mooie plek. Alweer de nodig leuke gesprekken gehad met allerlei aussies. Natuurlijk weer mensen met honden, dat schept altijd een band. Op een gegeven moment stonden wij al weer te vernikkelen van de kou en die aussies stonden gewoon in korte broek, alsof er niets aan de hand was. Al zeiden ze wel dat de lente uitzonderlijk fris was dit jaar, nou dat kunnen wij beamen. Het is nog steeds fris hier, maar volgende week wordt het weer iets warmen. Morgen gaan we beginnen aan de Great Ocean Road; zijn heel benieuwd over wat we gaan zien.