Nog vergeten te vertellen: zondag zijn we ook nog in de Symbio Zoo geweest. Een kleinschalige dierentuin, lag op de route dus geen probleem. Was, zoals alles in deze buurt, wel weer met de nodige hellingen, dus ik douwde me weer de pleuris. Maar ja, we rijden dan ook door de Australische Alpen. Afijn, Symbio, leuk opgezet en met alle beestjes die je wilt zien als je Down Under bent. Samantha kon eindelijk knuffelen met een koala en er mee op de foto. Ook voeren van de kangaroo’s was een hoogtepuntje die dag. Er werden weer een hoop vinkjes gezet op de bucketlist :-).

Dat was dus nog even zondag. Terug naar dinsdag, vroeg op weg richting Huskissons’s bay. Kwamen we rond tienen aan, dus even de boel verkennen. En ja hoor, je kon met de boot mee om walvissen te spotten. Maar de boot vertrok om 10:30 uur! Dat was even snel organiseren. Sammy haalde Deb op, ik ging tickets kopen en op weg naar de boot. We made it! Nu nog maar hopen dat we geluk zouden hebben. De boot vertrok stipt op tijd richting open zee. Was op zich al een mooie trip. En na enig zoekwerk kwam daar het bevrijdende woord van een van de dames: I see spray! Dat is als een walvis boven water komt om te ademen en dan eventjes een fontein maakt. En inderdaad, was een moeder met jong. Ze waren de baai in gezwommen om het jong te laten rusten. Voor ons dus een buitenkansje. Was weer prachtig om te zien, ook al zie je minder dan een kwart van zo’n machtig beest. Het echt zien springen van zo’n beest staat nog hoog op onze bucketlist, maar hier konden we het ook wel weer mee doen. Na enig rondvaren en de beesten nog een paar keer gezien te hebben gingen we weer richting de haven. Was een leuke terugvaart, met een hysterisch gillend kind als bonus. Man man man wat een gekrijs, Samantha stond aan de andere kant van de boot en die kon het nog horen, boven de wind en de motoren van de boot, uit. In het dorp hebben we daarna nog heerlijk zitten lunchen (eten is eigenlijk overal heerlijk). Meestal lunchen we ergens onderweg en dat bevalt goed.
Ik ben even kwijt waar de die dag geëindigd zijn, geloof een kleine camping ergens (duidelijk he?).

s’ Morgens op weg naar Eden, Debbie had al aangegeven dat er nog wel een koffiestop gemaakt diende te worden. En zo kwamen we in het rustieke Bodalla terecht, waar we weer net op tijd waren om het voederen der kalveren mee te mogen maken, de dames hadden het weer naar de zin. Ook daar hebben we weer heerlijk zitten brunchen. En toen op weg naar Eden via de Princess Highway. Nog steeds goed te merken dat we in de Alpen rijden, veel hellingen en mooie uitzichten. We hadden een camping uitgezocht, via de WikicampNSW-app (heel handig), maar daar aangekomen zagen we al dat dat niets was. Dus een stukje verder gereden en toen zagen we langs de kust ook borden staan van een camping. Die zag er beter uit. Camping ligt aan een baai waar ook walvissen te zien zouden kunnen zijn. We zijn nog even het dorp ingelopen, weer flinke helling op (natuurlijk). Maar we zagen nog wel een walvis in de verte spartelen, dat dan weer wel!! En dit keer was het gratis, altijd goed voor ons Nederlanders. Het is nu bijna 8 uur ‘s morgens hier dus ik stop even met het verhaal. We gaan weer “ On the move”.