Vandaag kon ik me melden bij het verhuurkantoor van de camper om te bezien wat men kon doen. Vervangend vervoer bleek niet te gaan omdat alle campers al besproken waren. Beste optie was dan ook om dan maar zonder scherm te gaan reizen. Men moest dan wel even de bevestigingen recht slaan en de boel dicht kitten om lekkage te voorkomen. Ook het papier werd geregeld. Ik mocht overigens wel gelijk even AUD 1500 aftikken! De rest moest ik maar met mijn verzekering regelen. Terwijl men met de reparatie bezig was zaten wij, Sammy en ik, ook nog te wachten op de campingbaas. Hij zou het scherm even brengen omdat dat niet in de camper paste. In de tussentijd kon ik mooi even het een en ander aan mail maken voor de verzekering etc. Maar het duurde en duurde maar, en de camper was al klaar. Toch maar even bellen naar hem, had hij het scherm allang gedropt! We hadden ‘m niet gezien, want ik wilde wel even helpen natuurlijk met uitladen. Maar ja, het was al geregeld. Terwijl wij zaten te wachten werden we aangesproken door mensen of wij nog wat spullen wilden hebben, zij gingen toch weg. Nou kom maar op: meloen, olijfolie, toiletpapier, bier en nog wat meer handige spullen kregen we. Top! En dat voor duitsers :-)
Terug op de camping bleek Debbie kennis gemaakt te hebben met de buren. Echte aussies. Echt toffe mensen, met heerlijke aussie humor. Dus daar leuke babbel mee gemaakt. Daarna zijn we nog weer Sydney ingegaan voor wat sightseeing en wat eten.
Toen we terugkwamen ‘s avonds hebben we tot laat met de aussies, Paul en Sharon, zitten kletsen over van alles en nog wat. En bij Paul verdwenen de corona’s alsof ze verdampten (daar heeft ie ‘s nacht ook wel last van gehad). Maar het was wel heel gezellig om zo eens te horen hoe men hier leeft. En er was alweer een dag om. We begonnen in elk geval een beetje te acclimatiseren.