Christchurch en back Down Under

We dachten dat het richting Christchurch, de oostkust, wel gedaan zou zijn met heuvels en gebergte etc. Niets was minder waar. We reden Dunedin uit, naar het noorden. Ons hotel zat ook in het noorden dus binnen vijf minuten waren we de stad uit en gelijk al een flinke klim voor onze kiezen. De hele weg bleef dat zo'n beetje doorgaan. Hadden we niet verwacht. Dus het was weer klimmen en dalen en door kleine dorpjes, en grotere dorpen, heen rijden richting Christchurch. Was weer een flinke rit; 350 km.

Tegen de middag kwamen we aan in Christchurch en reden richting het centrum. Daar waren nog duidelijk de sporen te zien van de aardbeving in 2011. Veel open plekken waar gebouwen hadden gestaan en veel beschadigde gebouwen. We zijn even een klein stukje het centrum ingewandeld en hebben er een bakkie gedaan. Het geluid van drilboren was bijna oorverdovend, een stad in heropbouw. Eigenlijk voelden we ons hier niet op onze plek, we voelden ons een beetje ramptoeristen. Al is men best wel trots met wat voor een inzet men bezig is om de boel weer op te bouwen. Wij zijn maar richting ons hotel gereden, vlakbij het vliegveld. Inchecken en de spullen naar de kamer gebracht en daarna heb ik ons trouwe autootje terug gebracht naar het verhuurbedrijf.

's Avonds hebben we gedineerd bij het restaurant met de gouden boogjes, was ook wel weer eens lekker. Voor de rest koffers ingepakt en alles voorbereid voor de terugreis naar Australië.

Was dus vroeg dag vanmorgen; 04:30 uur ging de wekker al. Maar we zijn redelijk getraind nu in inpakken en weg wezen. Met een busje naar het vliegveld gebracht, inchecken en klaar. We moesten om 6.05 bij de gate zijn, dus we waren op tijd maar Debbie moest nog even naar het toilet. Invalidentoilet bezet, dus wij wachten. Kwam er weer (voor de zoveelste keer) een niet-invalide vanaf. Even zeer duidelijk gemaakt dat ze fout was. Ze wist niet hoe gauw ze de andere kant op moest lopen. Ik stond dus te wachten en toen kwam er al een grondstewardess naar me toe dat ze stonden te wachten op ons. Ik zeg, niet onze fout, maar die taart daar. Daardoor moesten wij wachten. En daardoor moesten dus alle passagiers op ons wachten omdat ze ons eerst naar binnen wilden hebben. Die muts, die op het toilet zat, ging met hetzelfde vliegtuig mee dus die zal zich wel opgelaten hebben gevoeld. Moet je ook maar vijf meter doorlopen naar de gewone toiletten!!

Vlucht terug naar Sydney ging weer soepeltjes, onderweg konden we nog net wat van al het gebergte zien op het zuid eiland. Daarna was het weer lijdzaam de reis ondergaan. Douanepapieren weer invullen en proberen te slapen (wat dus bijna nooit lukt). In Sydney aangekomen was het erg druk bij de douane, we hebben er bijna een uur over gedaan voordat we buiten stonden. De douanehond, getraind op het vinden van voedsel, moest ook nog even onze spullen controleren. Dame achter ons had selderij bij zich en de douane vroeg of ze mochten gebruiken om de hond te testen, dat mocht. Nou, geen probleem hoor! Hondje ging netjes zitten bij het tasje met de selderij. Toen moest ze nog een rondje maken en nog een keer ruiken. En ook voor deze test slaagde ze met vlag en wimpel. Knap hoe ze die honden getraind hebben en knap hoe die beesten dat doen.

Buiten, terwijl we op ons vervoer naar het hotel stonden te wachten, raakten we in gesprek met een ouder echtpaar uit Amerika. Mevrouw zat ook in rolstoel, bleek ook MS te hebben! Dus daar ervaringen over uitgewisseld en tevens tips gegeven voor wat te doen in Nieuw Zeeland. Want daar gingen ze nog heen. Was een geanimeerd gesprek dat duurde totdat zij bij hun hotel waren. Wij moesten iets later er uit. En bij het inchecken bleek dat onze kamer nog niet beschikbaar was, maar we konden voor 40 doller, zo'n 25 euro wel upgraden naar een King suite. Nou, dat wilden we wel. Dus nu zitten we in een suite op de tiende verdieping; suite met alles er op en er aan. En ook nog inclusief ontbijt. Goede deal!

We hebben even een tukje gedaan (het was vroeg hè, vanmorgen) en daarna zijn we met de trein naar het centrum gegaan. Ik vond Circular Quay wel leuk de vorige keer, dus dat werd weer de bestemming. We hebben even wat gegeten, en de meeuwen ook. Want die jatten het brood uit Debbie der handen, tuig is het. Toen besloten we om toch nog even met een ferry een overtocht te maken richting een dierentuin. Van af het water natuurlijk weer een prachtige uitzicht op het Opera House en de Harbour bridge (zie de laatste fotoserie). Was een prettig tochtje van zo'n twintig minuten met het bootje. De dierentuin bleek nog een uurtje open te zijn, dus dat geld hebben we maar in de zak gehouden. En dus een paar boten later maar weer het tochtje terug gemaakt. Het was prachtig weer dus gewoon genieten. Toen zijn we nog even het centrum ingegaan. Was rond vijven, dus erg druk met mensen die naar huis gingen of nog even shoppen. Wat rond gekeken en heerlijk sushi gegeten (ik dan) en toen maar weer richting hotel gegaan. Ik was nog best wel een beetje moe. Reis ging weer voorspoedig en overal op de stations stond men weer netjes met een rijplank te wachten. Wat een service wederom! Hotel ligt op vijf minuten van het hotel, dus dat was een makkie.

Nu dus de boel voorbereiden voor de grote tocht back home. Eerst negen uur naar Hong Kong en dan elf uur naar Amsterdam waar we vrijdagochtend om 6:15 uur hopen aan te komen.

Greetings ya' all.