Dunedin

Vandaag was er weer een grote verplaatsing, vanuit het gebergte rondom Te Anau naar de heuvels en de kust van Dunedin. Deze plaats ligt aan de oostkust van het Zuider Eiland, dus direct aan de grote oceaan.

We waren rond negen uur vertrokken en de rit op zich ging weer prima, heuvels en mooie vergezichten wisselden elkaar af. Het zijn hier allemaal tweebaanswegen, waar je wel 100 mag, maar dat kan bijna nooit vanwege alle bochten, hellingen en dorpjes onderweg. Daarom moet je hier ook geen haast hebben, want het kan zomaar gebeurd zijn. Dat zagen we gisteren wel aan de huur-jeep van een of andere Aziaat. Het hele linkerspatbord zag er niet meer zo uit, zoals de fabriek het ooit bedoeld had. Die had een rotswand mee genomen, dat kon niet missen. En leg dat maar eens uit aan de verhuurder. Dan maar hopen dat je toch die extra verzekering hebt genomen. Afijn, niet ons probleem.

Zoals altijd hadden we gisteravond al ons huiswerk gedaan betreffende de volgende bestemming. De stad Dunedin heeft hele mooie gebouwen en er is een heel mooi schiereiland, waar op de uiterste punt albatrossen nestelen. De enige plek ter wereld waar ze op het vasteland nestelen. Dat wilden we dus wel zien. Tijdens een lunchstop hadden we een krantje met advertenties op de kop getikt. Dus dat was handig v.w.b. het adres van een organisatie die ons richting de vogels kon brengen. In Dunedin, bij het bureau, aangekomen bleek dat we net iets te laat waren voor een trip. Maar, omdat we met de eigen auto waren, konden we wel een stuk het schiereiland oprijden en daar de boot nemen. Dus dat hebben we maar gedaan. Een hele smalle weg, met een nog smallere berm aan de linkerkant liep de kant op. Daar moest je dus ook geen stuurfout maken want dan lag je, op zijn Rotterdams gezegd, met je hele hebben en houden in het lel.

We waren ruimschoots op tijd voor de boot en rond kwart over drie vertrokken we met zes gasten en twee man bemanning. Dus weer een mooie privé trip zullen we maar zeggen.

De boot voer langs het schiereiland op richting de oceaan. En doordat de wind anders stond dan normaal was er een flinke zeegang. Een van de andere gasten was daar niet zo happy mee, dat was te zien. De schipper legde van alles uit over wat er allemaal te zien was. De albatrossen waren prachtig te zien. In de jaren vijftig was de punt van het eiland ontdaan van alle begroeiing en was daardoor een ideale startplek geworden voor de albatrossen. Ze hebben met hun spanwijdte van zo'n twee meter namelijk wind nodig om op te stijgen. En doordat de punt geen begroeiing meer had (vanwege de plaatsing van een observatorium) hadden ze maar besloten om daar te nestelen. Toevallige samenloop van omstandigheden dus.

We hebben daar een dik uur rond gevaren en onder op de rotsen lagen ook nog zeehonden. Dus dat pakten we ook nog mee. Vreemd overigens dat niemand heeft gereageerd op de foto van gisteren waar ook zeehonden te zien waren in Milford Sound. Of denken jullie van: We kijken er al niet meer van op wat ze allemaal mee maken :-)

Tegen half vijf waren we aan de steiger. Toen was het nog een half uurtje rijden naar ons hotel hier in de stad. Inchecken wederom een eitje. We hebben hier ook maar in het restaurant van het hotel gegeten. Niet echt super, maar te doen. Debbie had een hamburger besteld. En jullie kennen haar; er moet niet van saus of kaas op. dus netjes doorgegeven bij de bestelling. Komt het eten, zit er ook geen hamburger tussen het broodje! Dat was nou weer iets te veel van het, minder, goede. Maar het werd snel opgelost door alsnog een hamburger te bakken. Was wel weer lachen. Luisteren is niet altijd het sterkste punt van bedienend personeel, blijkt.

Debbie is nu even zich laten masseren en gaan we maar op tijd slapen. Morgen weer een lange reis richting Christchurch. Dat is het eindpunt van onze Nieuw Zeeland reis. Woensdag vertrekken we weer richting Sydney, waar we dan nog een hele dag hebben om te relaxen.

Groet; Roel & Debbie

@Dirk; we hebben wel wat jachthavens gezien bij de meren. Maar je moet bedenken dat die meren allemaal op een paar honderd meter hoog liggen. En dat het meer waar je op vaart het enige is wat je kunt bevaren. En dan heb je het na een paar keer vast wel allemaal gezien. Vervoer van je boot naar een ander meer zal niet goedkoop zijn. Waarschijnlijk hebben de mensen, die het zich kunnen permitteren, vast een boot in een haven aan de kust liggen. Die kust is immers nooit ver weg hier.