Te Anau en Milford's sound

Te Anau blijkt een heel klein, rustig, dorpje te zijn. Eigenlijk meer een doorvoerhaven voor alle bezoekers van de Milford Sound. We hadden het zaterdag al snel gezien in Te Anau. 's Middags beetje rondgekeken in het centrum (ahum, het Dorpsplein in Putte is groter). 's Avonds wel uitstekend gegeten in één van de lokale restaurant. Service was daar uitstekend en het eten heerlijk. Lekker warm ciabatta-brood vooraf, allebei een ribeye-steak als hoofdgerecht en allebei weer een prachtig toetje (ben al weer vergeten wat we hadden).

De zondag was voorbestemd voor een boottocht op de Milford Sound, zo heten de fjorden hier; sounds of fiords. We begrepen het wel :-). In ons toerboek stond al aangegeven dat je voor de 118 km zeker twee uur moest rekenen; het stond zelfs op een verkeersbord net buiten Te Anau. En onderweg bleek al wel weer waarom. Wederom een prachtig landschap met zeer hoge, en besneeuwde, bergen; dalen, haarspeldbochten, weer die leuke One Lane bridges en allerlei prachtige vergezichten, stroomversnellingen en watervallen. Onderweg reden we ook nog door een tunnel van zo'n 1200 meter lang, aangelegd in de vijftiger jaren. Imposant, als je er doorheen rijdt en dat er duizend meter berg boven je hoofd hangt. Moet je maar niet aan denken.

Onderweg hadden we al vele toeristenbussen gezien, dat beloofde nog wat. Overal kwam je ze tegen, en aangekomen in Milford stonden de parkeerplaatsen vol. Gelukkig hadden wij een late tocht, om drie uur. Toen ik mij meldde met mijn reservering (al door het reisbureau in NL gedaan) vertelde de dame mij dat de boottocht afgelast was vanwege te weinig boekingen. Shit, dacht ik, hele eind voor niets gereden. Maar, zei ze, we hebben jullie om geboekt. Grapjas. Dus om drie uur vertrokken we met ongeveer 14 mensen aan boord. Alle toeristen waren lekker al weer weg (wij zijn geen toeristen :-) ). Werd een prachtige tocht over het fjord, machtige natuur. Bergen die anderhalve kilometer uit het water oprijzen, wederom watervallen en een overweldigende natuur. We zijn helemaal tot aan het begin van het fjord gevaren, daar waar de Tasmanzee is. Dan was het nog 1000 mijl naar Tasmanië, vertelde de schipper. Op de terugweg zette hij de boor vlak onder één van de watervallen, machtig gezicht. En wat zagen we nog meer? Kijk maar bij de foto's.

Na een kleine twee uur was deze prachtige tocht helaas al weer voorbij. Op de boot nog met twee Belgen gepraat, kwamen uit Turnhout, dus ook weer bijna buren. Ze waren net in NZ, dus we hebben ze nog wat tips gegeven wat ze zeker moesten doen.

De terugreis ging voorspoedig, onderweg nog wel een paar keer gestopt voor wat mooie fotomomenten. Net voor de tunnel bleken een soort papegaaien te zitten. Die rustig tussen de wachtende auto's doorwandelden of er nog wat te snaaien viel.

En terug in Te Anau pizza gegeten bij de lokale Italiaan, met weer een heerlijk toetje (uiteraard).

Was weer een mooie dag.

Morgen op weg naar de oostkust, richting Dunedin.

C ya.