Donderdag alweer, over een week zitten we alweer in het vliegtuig richting Nederland. Maar daar denken we nu nog even niet aan. Gisteren, woensdag 5 november, hebben we de omgeving van Franz Josef bekeken. Het is hier bekend vanwege de twee grote gletsjers; de Franz Jozef en de Fox. Kortweg Franz en Fox genoemd (en dan glacier er achter; gletsjer in het engels). Eerst zijn we 's morgen naar een meer gereden in de buurt van Fox. Bekend om zijn reflecties van de tegenoverliggende bergen; maar dan moet het wel windstil zijn!! Dat was het dus helaas niet, dus mijn wandeling was voor niets. Debbie was lekker op het terras blijven zitten met een cappacino. Gelijk had ze.

We hebben wel steeds geluk met het weer. het is in elk geval zonnig. Wel koud. Zo'n 5, 6 graden 's nachts en overdag in de bergen 13 a 14 graden. En in de dalen 16, 17 graden. Maar zonder wind en in de zon is het heerlijk. Dus het is hier wel lente, maar nog niet echt warm.

Daarna zijn we richting Fox gereden, er stond een pad aangegeven met uitzicht op de gletsjer. Wij sjouwen, Debbie ook inderdaad, maar al wat er kwam, geen uitzicht. Dat hadden we dus snel bekeken. Ging te ver worden voor Debbie, dus maar weer terug. Zelfs voor mij waren die afstanden te ver (nog steeds last van mijn voeten). Dus we geloofden het wel, met de telelens wat foto's gemaakt en op naar de Franz. Daar was het eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Maar wel met een betere entree, gigantisch dal met snel stromend water en immens hoge bergen. Even later werd duidelijk waarom er waarschuwingen staan, om op de paden te blijven, want er kwamen een paar flinke rotsblokken naar beneden kletteren. Het galmde door het hele dal heen. De gletsjer was hier wel beter te zien, maar wederom veel te ver lopen voor ons. Maar wel imposant om te zien allemaal, voor ons, aan vlak land gewende Hollanders.

Op naar het dorp dat ook, hoe kan het anders, Franz Josef heet. Hier hebben we een opvangcentrum voor Kiwi's gezien. De kiwi is een bedreigde diersoort en hier proberen ze de aantallen weer te vermeerderen door de kiwi's tot een jaar op te laten groeien. We hebben er één gezien in het verblijf. grappig beest, al was het erg donker. Maar we konden 'm zien. De rest van het centrum ging over de geschiedenis van de gletsjers, best wel interessant. Maar een beetje duur voor het geleverde, Maar ach, het geld is voor de beestjes-opvang, dus dan vinden we het wel weer goed.

De dinsdagvond hadden we al in een lokaal restaurant gegeten, erg goed, erg veel knoflook (Deb blij :-) ). Dus daar hebben we maar weer een late lunch gebruikt. En 's avonds op de kamer lekker een broodje ei. Lekker makkelijk en goedkoop.

En dan vandaag, donderdag, was een beetje een herhaling van de rit van dinsdag. Alleen waren de bergen nog iets hoger en met nog meer sneeuw er op. Wederom een flinke rit van 350 kilometer van Franz Josef naar Queenstown. Flinke stukken over bergpassen en op sommige stukken rijdt je ineens weer langs de oceaan. Weliswaar op behoorlijke hoogte, maar toch. We hebben er weer een behoorlijke tijd over gedaan, maar dat komt dan ook omdat we nogal eens gestopt zijn om van de uitzichten te genieten. Of dan zie je ineens een rustplaats en dan rijdt je zo naar een gigantisch meer toe. En daar zijn dan ook gewoon weer wat mensen; een paar gingen varen met een bootje, anderen waren net de camper aan het inpakken (overnachten voor 6 dollar). Of een eenzame fietser die net zijn tentje aan het opruimen was en daarna weer op pad ging met zijn fiets met aanhanger. Je maakt het allemaal mee. Ook hebben we erg veel watervallen en snel stromende bergbeken en rivieren gezien, blijft iedere keer weer indrukwekkend. En die blauw-groene kleur van dat water, fascinerend!!

Tegen het einde reden we langs een meertje van zo'n dertig kilometer lang! Prachtig gezicht, blauw groen water en omringt door bergen. En dan zie je op de kaart een doorsteek en dan ligt er nog zo'n meer, nog effe wat groter. Machtig, en de weg er langs kronkelend met steile hellingen en, uiteraard, afdalingen. We zagen borden met afstanden die niet strookten met hetgeen de tomtom aangaf, wij zouden veel minder kilometers maken volgens de tomtom. Op een gegeven moment bleek dan ook waarom, je kon linksaf naar Queenstown, over de lager gelegen weg of over een pas. En die gaf de tomtom aan, en die volgen wij slaafs :-) En daar hadden we geen spijt van. Op de geplaatste foto's kunnen jullie het uitzicht zien wat we onderweg, en tegen het einde, hadden. Op de laatste berg, 1076 meter hoog, zijn we zelfs nog een stuk verder omhoog gewandeld, Debbie ook, om het nog beter te kunnen zien. Queenstown kon je mooi in de diepte zien liggen. Was zeer de moeite waard.

En de stuurmanskunst in de bergen werd weer flink op de proef gesteld. En de afdaling naar Queenstown viel in de categorie pittig, veel haarspeldbochten en flink steil. Maar goed dat we in een Toyota rijden.

Ons hotel lag een stukje voorbij het erg drukke Queenstown, in Fernhill. Inchecken ging weer prima, al moest ik wel weer even een kamer op de begane grond regelen. En toen maar weer even ons, inmiddels wel bekende, tukje gedaan. En daarna heerlijk gegeten in het restaurant. We waren de enige gasten! Maar eten smaakte prima; zalm en steak. En uiteraard weer een lekker toetje na; cheese cake en chocolade explosion. Vul zelf maar in wat voor wie was.

Queenstown staat bekend om zijn activiteiten zoals bungeejumpen, mountainbiken enz enz. Maar dat is "So not us" Dus maar eens kijken wat er verder nog te doen is.

Fijne dag toegewenst; de onze zit er al weer bijna op.