De maaltijd in Richmond op zondag is een makkelijke geworden: pizza!! Even naar de Pizza-hut rijden, bestelling plaatsen en klaar. 's Avonds verder beetje geluierd, tv kijken beetje lezen; dus rustig aan.

Maandag zijn we richting de Tasmanbaai gereden, op aanraden van ons toerboek. Het is hier nu wel frisjes maar wel veel zon. Wat dat betreft hebben we geluk. Was weer een mooie route die ons naar verschillende plekken langs de baai bracht. Routes door dorpjes en over heuvels en langs de kust. En overal is het heerlijk rustig. In de middag zijn we terug gereden naar ons motel in Richmond. In het dorp boodschapje gedaan en 's avonds zelf maar weer pasta gemaakt. Makkelijke en toch smakelijke maaltijd, al zeggen we het zelf. Dat is het voordeel van de motels hier, je hebt altijd een eigen keukentje. Vooral de suite waar wij in zaten was meer dan compleet uitgerust wat dat betreft.

En toen was het weer dinsdag. Neem de afstand Delfzijl - Maastricht in gedachten, voeg daar nog een 70 kilometer bij. Plant links en rechts van de weg een onafzienbaar bos; zet hier en daar wat Limburgse heuvels en wat Zwitserse besneeuwde alpen (volgens Debbie geen sneeuw maar poedersuiker) neer; voeg er wat dalen bij; met vele (ik vond ze leuk) éénbaansbruggetjes. En doe er nog een kuststrook bij en aan het eind een paar bergtoppen van 3 kilometer hoog. Heb je dat? Dan heb je een idee van de 444 kilometer die we vandaag afgelegd hebben. Oh ja, en neem er zes en een half uur de tijd voor. Wat een route! We waren om negen uur vertrokken richting Frans Jozef gletsjer. Het bovenstaande geeft dus het uitzicht onderweg weer. Wat een land, wat een afstanden. Dit was overigens wel de langste route die we rijden op deze trip. Maar het rijden gaat hier prima, het verkeer is rustig, maar soms reden we wel in de file; minstens drie à vier auto's achter elkaar. Ja ja, wat een drukte!! We hadden wel geluk met het weer, de hele weg zon. Alleen tegen het eind reden we door de staart van een hagelbui. 's Morgen had het keihard gehageld zei de mevrouw van het motel, dus mazzeltje.

Inchecken in het motel ging weer prima, we kregen nog wat tips van de mevrouw en maakten kennis met Kate. de Labrador. Vriendelijke hond, die door de mevrouw geadopteerd was. Kwam na de aardbeving in Christchurch van mensen, die er geen plek meer voor hadden. Nou, ze heeft het hier prima naar de zin en is vriend met alle gasten. Zojuist zijn we even wezen eten in het dorp, dat was weer heerlijk. Buiten is het nu 7 graden, dat is wel brrrrrr. Gelukkig brandt het kachel in onze kamer, dus dat is weer behaaglijk. En zo zit deze dag er voor ons al weer op; morgen maar eens naar de gletsjer gaan kijken.

Gruss Got!!