Windy Welly

Windy welly, zo wordt Wellington ook wel genoemd. Nou, het klopte toen we hier aankwamen. Man, de vouwen waaiden je uit de broek. Gelukkig is de wind vanavond een beetje gaan liggen, zodat we gezellig de stad in konden voor wat te eten en entertainment.

Het was een flink stuk rijden vandaag, vanaf Napier, met onze sightseeing erbij, zo'n 350 kilometer. Begin van de route was een beetje saai en eentonig. Het laatste stukje van de adviesroute hebben we over geslagen en dus ging het ineens richting de bergen. En wat voor een bergen, dit was het serieuze klimwerk. Debbie was blij dat ze aan de bergkant zat, al kon je niet veel van de dalen (en afgronden) zien, hoor. Er was natuurlijk weer iemand die zijn rijkunsten overschat had en dus met een vette klap tegen de bergwand was aan gesmakt. Slimmerik! We konden er gelukkig langs rijden en wij deden het al voorzichtig aan. Heeft geen nut om te racen. Maar was een prachtige rit in elk geval. En dan daal je en rijdt je weer op een snelweg richting Wellington. De stad ligt echt prachtig rond een baai, die er machtig mooi uitziet met blauw-groen water. Aan alle kanten is bebouwing tegen de bergen op, je zou niet zeggen dat hier 200.000 mensen wonen.

Hotel was zo gevonden, met een extra rondje, omdat ik de inrit mistte :-) We zitten op de negende verdieping en hebben een aardig uitzicht over de stad en de haven. Tegen de avond zijn we richting het uitgaanscentrum gewandeld. Er is iedere vrijdagavond een nachtmarkt met allerlei standjes en eten. De locatie was zo gevonden want het hotel staat aan de rand van het centrum. En gelukkig is het hier, voor de verandering, vlak. Dus de rolstoel duwen is een makkie. Mag ook wel een keer.

We zijn door het straatje gelopen met de markt, maar het was erg druk dus dat was niet zo handig. Dus maar even de kraampjes gecheckt en er door heen. En dan terug om wat te eten te halen. Debbie ging, uiteraard, voor de zoete hap. En ik heb broodje Peking Duck gegeten. Was allebei heerlijk. En wat werd er ook verkocht: Dutch poffertjes!! Dat was wel weer wat voor Debbie, dus ik weer halen. En een praatje gemaakt met de jongedame. Haar vader was Nederlands, uit Montfoort. Maar zij sprak geen Nederlands. Haar vader had de poffertjespan gemaakt, gemonteerd op een bbq. Want importeren was veel te duur. Maar het was goed gelukt en sinds ze de zaak gestart had, van de zomer (hier winter) liep het prima. Was dus weer een leuk gesprek, zoals we er al vele gevoerd hebben op deze reis.

Ook op straat was een jongeman, in jurk, liedjes aan het zingen. Was zijn vrijgezellenavond, vermoeden wij. Maar wel grappig in zijn oranje jurk. En hij haalde toch flink wat geld op. Naar eigen zeggen had hij al meer opgehaald vanavond dan hij overdag verdiend had. Een Bruce Springsteen of Foo Fighters nummer had hij echter niet in zijn repertoire. Dus ik heb 'm The River maar voor gezongen en hem geld gegeven. Uh, terwijl ik dat dus eigenlijk had moeten hebben, maar maakt niet uit. Was leuk.

En zo was onze vrijdagavond al weer voorbij, terwijl die van jullie nog moet beginnen, (verwarrend he. Wat denk je van ons als we terug komen :-) )

Morgen gaan we verder Wellington verkennen.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties in elk geval. En wie weet wordt ik nog wel eens schrijver. Maar voor ons is het ook een stukje herinnering, we maken zoveel mee en zien zo veel. En dan is het leuk om dat later zelf ook weer terug te lezen. En met een "oh ja" weer aan deze mooie reis terug te denken.

G'day and no worries!