Update

Zo, leesvrienden, hier is weer eens een bericht van ons. Hoe is het ons vergaan op 16.699 km van huis (zag ik vanmiddag, maar daar later meer over). Bijgekomen van alle gebeuren in het ziekenhuis zijn wij 's woensdag richting de Blue Mountains vertrokken. We moesten dwars door Sydney naar het westen, ging op zich goed totdat mijn rechterspiegel door een passerende vrachtwagen werd geraakt en omklapte. Ik wist niet wie er fout was, dus maar gas gegeven om een foto van de vrachtwagen te kunnen maken voor eventuele schuldvraag. Bij een verkeerslicht stopte de vrachtwagen en de chauffeur stapte uit. Had, denk ik, gezien dat er een foto gemaakt werd. Hij zei dat ik een stukje op zijn baan zat en dat we elkaar daardoor raakten. Ik vermoedde dat hij gelijk had en we hadden allebei geen schade. Dus hand gegeven en een "Sorry mate". En het was opgelost; zo gaat dat hier.

Op naar de Blue Mountains dus, een natuurpark dat begint zo'n 60 kilometer buiten Sydney en immens groot is. We hebben er wat rond gereden, bakkie gedaan en een stuk verderop van het uitzicht genoten. Ook stonden we ergens hoog en was er een waterval te zien, Deb bleef boven en ik zo'n driehonderd meter naar beneden gelopen via allerlei trapjes. Wat foto's gemaakt en weer terug naar boven. Was goed te doen, want de conditie was in orde (van al dat douwen :-) ).

Toen was het eigenlijk al weer tijd om terug te gaan naar Sydney. We hadden een andere camping uitgezocht in Noord Sydney. Maar onderweg besloten we nog even boodschappen te gaan doen want we zagen een bord van een shoppingcenter. Dus afgeslagen en trachten een ingang te vinden, we zagen iets wat op een ingang leek, bleek het de ingang van het laadplatform van Ikea te zijn! Gelukkig wel hoog genoeg voor de camper, maar doordat het een beetje donker was daarbinnen lette ik niet goed op en Klats daar ging de linkerspiegel om. Gelukkig wederom geen andere schade dan gekrenkte trots. Gauw er weer uit en we besloten maar door te rijden. Fijn weer het drukke Sydney in. Op een gegeven moment waren we bijna op de plaats van bestemming en we moesten rechts af op een zesbaans autoweg. Ik had groen (dacht ik) en ik ging. Maar dat dacht het tegemoetkomend verkeer ook. Ineens zag ik drie rijen auto's op ons afkomen met al behoorlijk de vaart er in. Vol gas dus! De auto op de alleruiterste baan moest wel even vol in de remmen, we hoorden ze piepen, maar gelukkig ging het net goed. Pfoee, dat was op het nippertje. Schrok er behoorlijk van, want we hadden beiden niet echt in de gaten dat we iets fout deden. Ietwat rustiger legden we het laatste stukje naar de camping af. Had niet graag gehad dat door mijn schuld er iets ernstigs zou zijn gebeurd, de schrik zat er even in. Dat was wel genoeg voor vandaag.

Camping was een behoorlijk grote en ook gelijk de duurste van de hele vakantie AUD 52,00 en dan hadden we nog korting ook. Lag wel mooi vlak aan de oceaan. Maar verder een beetje saai. We zijn nog even wezen kijken bij de oceaan, het wordt vervelend, maar wederom een prachtig breed strand. met bijna niemand er op. Mooi gezicht om een aantal surfers bezig te zien. 's Avonds maar pasta gemaakt, dat hadden we nog. 's Avonds hadden we ook steeds bezoek van eenden, die gezellig bij ons bleven zitten omdat Debbie ze steeds water gaf, dat vonden ze wel lekker. Al maakten ze er wel een zooitje van. Dus dat waren Debbie's dierenvriendjes voor dit verblijf. 's Morgens zaten ze al weer netjes te wachten en werd er zelfs nog gewoon een wip gemaakt voor onze neus, gesellie.

Vandaag, donderdag, hadden we dus besloten om naar een andere camping te gaan. In het zuiden van Sydney dus! 48 kilometer was de afstand. Op weg dan maar, lekker druk onderweg in elk geval zo op de vroege morgen. Op een gegeven moment zaten we eindelijk op de snelweg en kregen op wat bruggen een prachtig uitzicht over Sydney en de baaien. En toen zaten we ineens midden in het centrum van Sydney! Dat was wel lachen, de tomtom schakelde zelfs over naar een 3d-weergave van het centrum. Alles ging op zijn dooie akkertje en redelijk voorzichtig geworden chauffeurde ik overal doorheen. We moesten ergens linksaf en gelijk weer linksaf; huh? doorrijhoogte 4,50 meter, moet kunnen! Reden we ineens in een tunnel en scheurden zo Sydney uit, dat schoot ineens lekker op. Komen we bij de camping aan, blijkt ze geen plek te hebben voor ons bakbeest! Gevraagd of ze een andere camping wist en dat wist ze: in Miranda, een andere voorstad van Sydney. Dus daar maar heen, onderweg weer boodschappen gedaan (nu ging het allemaal goed met parkeren). En gelukkig had deze camping wel plek voor ons. Tijdens het inchecken wordt altijd naar je land van herkomst, dus ik zeg NL. Ja, zegt de dame, dat zag ik al aan de achternaam. Hoezo? Nou, zegt de dame, ik kom zelf uit Heide/Kalmthout! Nog geen tien kilometer van Putte af, hoe is het mogelijk! Bleek dat ze hier al 25 jaar was met haar man. En ze sprak nog redelijk nederlands. Het blijkt toch maar weer een klein wereldje te zijn.

Ons zelf weer ingericht en we besloten met de trein naar de city te gaan. Het station was een kilometer verder. Treinreis ging prima en daar stonden we dan midden in Sydney. We wilden naar de Sydney tower, was een mooie bestemming voor de middag. Die was zo gevonden en dus op naar boven. En dan sta je op 250 meter hoogte te genieten van een prachtig uitzicht over Sydney en omgeving. Prachtig!

Terug op aarde hebben we wat rondgewandeld in de stad. Erg druk, maar het is zo groots opgezet allemaal dat het niet zo opvalt. Ik moest nog een kaart voor de camera hebben, dus fotozaak opgezocht en er een aangeschaft. Verderop zat een Ugg-zaak, dus Debbie heeft ook nog even lekker geshopt. En toen was het al weer tijd om richting het camperpark te gaan. Op het station vroeg men waar we heen moesten, dus verteld dat we naar Miranda moesten. Beneden gekomen, vier verdiepingen lager stond er al een mannetje te wachten met een plank om makkelijk de trein in te komen met de rolstoel. Prima service. Ik zeg tegen Debbie: "Let op, in Miranda staat er weer een mannetje klaar". Zal wel zegt ze. Maar na drie kwartier in de trein stond er in Miranda echt wel een mannetje te wachten met een plankie!! Wat een service, kunnen we in NL nog wat van leren. Omdat het al tegen zevenen was besloten we onderweg wat te gaan eten. We kwamen een Thai's restaurant tegen en na wat overdenkingen besloot Deb dat ze het zou gaan proberen. Afijn, besteld; ik een curry en Deb een soort steak. Kwam al snel en het smaakte allemaal prima; Debbie vond het zelfs lekker. En de curry zou pittig zijn, maar dat viel wel mee of ik kan het gewoon goed hebben?!

En nu zitten we weer in ons campertje en schrijf ik dit verhaal. En het is al weer bijna bedtijd voor ons, terwijl jullie de dag nog voor je hebben.

In tegenstelling tot de eerdere berichtgeving is het zo wel leuk in Sydney, maar rijden met the Beast dat doen we alleen nog maar zondag richting het vliegveld.

Iedereen dus weer op de hoogte, see ya mates!!!