G'day mates!! De vorige verhalen eindigden altijd met de vraag: Benieuwd waar we de volgende keer naar toe gaan. Nou, voor diegenen die het nog niet wisten, we zitten aan de onderkant van onze wereldbol deze keer. Na een, toch wel redelijk gladjes verlopen reis, zijn we aangekomen in Cairns, Noord Australië.  Dinsdagmiddag 30 september vertrokken van Amsterdam, richting Hong Kong (HK). Elf uur in het vliegtuig. Wel apart, want we vlogen de zon weer tegemoet. Het vliegen op zich was goed te doen, Beetje lezen, filmpje kijken, beetje tukken en je bent er. In HK stond er al netjes assistentie voor ons te wachten om ons naar het hotel te brengen. Prima service, en heel fijn. Want het vliegveld is nogal mega-groot en dan bedoel ik echt MEGA-groot. Het was inmiddels al weer half zes HK-tijd. En, zoals Johan Cruif altijd zegt: Ieder nadeel hep ze voordeel. We waren weer snel door de douane met de rolstoel. De hotelkamer hadden we voor de hele dag. Na een heerlijk tukje zijn we wat gaan eten op het vliegveld en we hebben een blik kunnen werpen op HK in de verte.  En toen was het al weer tijd om verder te reizen naar Cairns. De assistentie zou ons om 17.45 uur ophalen bij het hotel. En ze was netjes op tijd, deze Filipijnse dame. Maar goed ook, want de toer naar de vertrekhal was een belevenis op zich. We hebben vier liften gehad! En dan nog een paar kilometer lopen. Gigantisch en wat een drukte. Onze gate was dan ook helemaal aan het einde van de vertrekhal.  EN weer zeven uur vliegen. Hoppa, daar gingen we weer. Weer hetzelfde stramien als tijdens vorige vliegreis, boekie lezen, tukken, flimpje kijken. En toen was het alweer donderdagochtend, leuk hoor dat tijdreizen. Je word er gek van. Nu was het weer ochtend, zagen de zon bijna opkomen terwijl we in Cairns op de bus naar het hotel stonden te wachten. En ja hoor, deze keer wat meer spanning daarvoor bij de douane. In Amsterdam, bij de taxfreeshop, hadden we al gehoord dat je naar Australië maar een pakje sigaretten (50 gram) mag meenemen. En wat zat er in de koffer die al ingecheckt was? Juist!! Iets meer dan dat. Afijn, we hebben vaak genoeg gezien bij bordersecurity dat je gewoon eerlijk moet zijn, dus op het immigratieformulier ingevuld dat we meer bij ons hadden. En, natuurlijk, mochten we mee met de immigratieofficier. Uitgelegd dat we dat echt niet wisten; wat ook echt zo was. Het was een blik met 200 gram shag. Moest uit de koffer gehaald worden. En we werden voor de keus gesteld of het teveel er uit laten halen of belasting betalen. We kozen voor er uit laten halen. De officer zou het gaan regelen. Maar even later kwam hij terug dat het zo in orde was. By supervisory decision! Omdat we het zo netjes hadden aangegeven. Dus zo zie je maar: eerlijkheid duurt het langst. Ook Debbie haar wandelstok hadden we aangegeven, is van hout en dat mag ook niet altijd ingevoerd worden. Maar ook dat was geen probleem. Ik had ook nog aangegeven dat ik een wapen bij me had (mijn Leathermanmes is toch redelijk scherp) maar daar kraaide geen haan naar ??? Dus rokers zijn gevaarlijker blijkt hieruit. Met de taxibus waren we in een mum van tijd bij het hotel. En bij het inchecken bleken we een kamer op de eerste verdieping te hebben gekregen. vond de receptionist ook niet handig en dan ook nog met drie bedden. Hij zou een andere kamer voor ons regelen in de loop van de dag. Dan konden we daar naar toe. Toch maar weer even gaan slapen, en dat hadden we wel nodig. Werden rond enen wakker en konden bijna gelijk verhuizen naar een kamer op de begane grond. Stuk makkelijker voor Debbie in elk geval. De avond was voor een bezoekje aan de binnenstad van Cairns, wat rondkijken en lekker eten. Wel heel erg druk aldaar en best wel toeristisch. We hopen dat het tijdens de rit allemaal wat minder druk zal zijn. We gaan het zien. Vrijdag de camper ophalen en dan gaan we op pad richting Sydney.